Patron szkoły

    Trudno słowami wyrazić radość i dumę z tego, że ten niezwykły człowiek, niepodważalny autorytet moralny naszych czasów, odnoszący się z niezwykłą czułością do wszystkich ludzi, a zwłaszcza do dzieci i młodzieży jest patronem naszej szkoły. Na południowym krańcu Polski, w małym miasteczku Wadowice, w domu przy ulicy Rynek, pod numerem 2, w pobliżu kościoła parafialnego NMP, 18 maja 1920 roku przyszedł na świat Karol Józef Wojtyła. Był jednym z trójki dzieci Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. Brat Edmund urodzony 28 sierpnia 1906 roku, studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie 28 maja 1930 roku otrzymał tytuł Doktora Wszechnauk Lekarskich, pracował w szpitalu w Bielsku – Białej, zmarł 5 grudnia 1932 roku na skutek zarażenia się szkarlatyną od swoich podopiecznych. Siostra, o której nie ma bliższych informacji, zmarła w wieku niemowlęcym. W 1926 roku Karol rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej w Wadowicach. Dnia 13 kwietnia 1929 roku zmarła matka Karola. W latach 1930 – 1938 uczęszczał do Gimnazjum Męskiego im. Marcina Wadowity w Wadowicach.

     Był bardzo dobrym uczniem, chłopcem pogodnym i religijnym. Należał do międzyszkolnego teatru amatorskiego, gdzie często brał udział w przedstawieniach m.in. w "Antygonie" Sofoklesa, "Ślubach panieńskich" Fredry. W 1938 roku, po zdanym egzaminie dojrzałości, przeniósł się wraz z ojcem do Krakowa i rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Naukę przerwała wojna. Od marca 1940 roku pracował jako goniec sklepowy, a od października tegoż roku, do 1944 roku jako robotnik w Fabryce Sody w Krakowie, najpierw w kamieniołomach, a później w halach fabrycznych. W lutym 1941 roku na zawał umiera jego ojciec. W latach 1942 – 1945 jako seminarzysta uczestniczy w tajnych kompletach Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. W dniu 1 listopada 1946 roku otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Adama Sapiehy. Studiuje teologię w Rzymie, a po powrocie do kraju zostaje wikariuszem w Niegowici, następnie w Krakowie, potem zostaje prefektem i duszpasterzem akademickim. W 1948 roku otrzymuje stopień doktora, a w 1953 roku habilituje się. W 1954 roku, po zlikwidowaniu Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, rozpoczyna wykłady z etyki filozoficznej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W roku 1958 zostaje krakowskim biskupem pomocniczym, a w 1964 roku arcybiskupem. W latach 1962 – 1965 uczestniczy w Soborze Watykańskim II. W 1967 roku otrzymuje nominację kardynalską. Tutaj rozpoczyna się okres jeszcze intensywniejszej służby Kościołowi i wiernym. Dnia 16 października 1978 roku Karol Wojtyła zostaje wybrany na tron piotrowy i przybiera imię Jan Paweł II.  

     Był pierwszym od ponad 400 lat papieżem nie – Włochem. Do głównych przesłań jego pontyfikatu należała: nowa ewangelizacja, zarówno społeczeństw krajów zachodnich, jak i postkomunistycznych, respektowanie praw człowieka, prawa do pracy i zachowania godności ludzkiej. Przeciwstawiał się on bezwzględnej pogoni za zyskiem, był zwolennikiem ekumenizmu i niestrudzenie zabiegał o zachowanie pokoju.

    Do jego dorobku filozoficznego (głównie w dziedzinie myśli o osobie ludzkiej, etyki, antropologii) należą m.in.: Miłość i odpowiedzialność (1960), Osoba i czyn (1969), Zagadnienia podmiotu moralności (1991). Główne wątki swojej filozofii rozwijał po 1978 roku w papieskich encyklikach m.in.: Redemptor hominis (1979), Dives in misericordia (1980), Laborem exercens (1981), Centesimus annus (1991). Zagraniczne pielgrzymki stanowiły ważny element jego pontyfikatu. Nie ma kontynentu, na którym ludność nie usłyszałaby Jana Pawła II.

     Bardzo szybko zyskał ogromną sympatię i popularność w wielu krajach świata. W roku 2000 (Rok Święty – Jubileusz) Jan Paweł II był nawet w Ziemi Świętej – ojczyźnie Chrystusa. Wielkim pragnieniem Głowy Kościoła było bowiem pojednanie trzech wielkich religii – chrześcijaństwa, judaizmu i islamu. Jan Paweł II odbył niezliczoną liczbę podróży poza granice Watykanu. W wielu miejscach, które odwiedził, nigdy przedtem nie postawił stopy żaden papież. Przejechał ponad milion kilometrów w ciągu 500 dni i odwiedził 124 kraje. W trakcie całego pontyfikatu zawsze interesował się losami ojczystego kraju, który odwiedził aż 9 razy. W roku 1999 gościła go Bydgoszcz, a także Toruń. W maju 1981 roku papież przeżył próbę zamachu. Został postrzelony podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie. Przez wiele lat papież zmagał się też z chorobą Parkinsona i różnymi dolegliwościami charakterystycznymi dla podeszłego wieku. Cierpiał bardzo, jednak zawsze swe boleści odnosił do cierpienia Chrystusa, gdzie widział ich sens. Dnia 1 lutego 2005 roku trafia do kliniki Gemelli z powodu powikłań pogrypowych. Przechodzi operację tracheotomii. W czasie Świąt Wielkiej Nocy milczący Papież po raz ostatni, tym razem pośrednio, prowadzi Liturgię Wielkiego Tygodnia.